İncil

Nasıl yazıldı

Metinler uzun bir süre boyunca nesilden nesile ağızdan ağıza aktarılmıştır. Kutsal Kitap uzun zaman önce Aramice, İbranice ve Yunanca dillerinde yazılmıştır. Daha sonra Latince ve diğer bazı dillere çeviriler yapılmıştır. Şimdi İngilizce ve diğer birçok dilde çeviriler vardır. Hıristiyanların Eski Ahit olarak adlandırdıkları İbranice Kutsal Kitap'ın tüm kitapları aynı zamanda yazılmamıştır. Yüzlerce yıl sürmüştür (yaklaşık 1200 yıl). Aslen Grekçe yazılmış olan Yeni Ahit'in kitapları yaklaşık M.S. 100 yılında bir araya getirilmeye başlanmıştır. M.Ö. 4 ile M.S. 70 yılları arasında meydana gelen olayları anlatır. Ayrıca takipçilerinin onun mesajını nasıl yaydıklarını da anlatır. İsa yeryüzüne döndüğünde dünyanın nasıl sona ereceğini anlatarak sona erer. Yeni Ahit'in yazarlarının çoğu İsa'nın havarileriydi. Bunlar İsa'yı çarmıha gerildikten sonra canlı olarak gördüklerini söyleyen kişilerdi.

Çeviriler ve versiyonlar

Çeviri, bir kâtibin bir dildeki kaynağı alıp başka bir dilde yazmasıdır. Kutsal Kitap metinlerinin çoğu Eski Yunanca ya da Aramice veya İbranice yazılmıştır.

Latinceye ilk çeviri yapan kişi 5. yüzyılda Jerome olmuştur. Bugün Vulgate olarak bilinen çeviriyi o başlatmıştır. Wufila İncil'i Gotik diline çevirmiştir. Orta Çağ'ın başlarında Petrus Valdes ve Jan Hus gibi kişiler de çeviriler yapmışlardır.

Yeni Ahit ilk olarak 1382 yılında John Wycliffe tarafından İngilizceye çevrilmiş ve arkadaşları da Eski Ahit'i tercüme etmişlerdir. Çeviri Vulgate Latince İncil'inden yapılmıştır. Wycliffe bunu, insanların Kutsal Kitap'ın ne dediğini kendi gözleriyle görebilmeleri için yaptı. Çeviri 1382 yılında tamamlanmıştır. Wycliffe İncil'inin daha sonra başka kişiler tarafından yapılan bazı baskıları da olmuştur. O günün dili olan Orta İngilizce'ye çevrilmiştir. Wycliffe'in bunu yapmak için Kilise'den izni yoktu, ancak krallığın en güçlü adamlarından biri olan Gaunt'lu John tarafından korunuyordu. Hem Wycliffe hem de koruyucusu öldükten sonra, Kilise 1415 yılında Wycliffe'i sapkın ilan etti ve yazılarını yasakladı. Konstanz Konseyi, Wycliffe'in eserlerinin yakılmasına ve kalıntılarının mezardan çıkarılmasına (kazılmasına) karar verdi. Kilise neden bu kadar karşıydı? Çeviriler Kilise'nin halk üzerindeki otoritesine meydan okuyordu. Kilisede İncil'i açıklamak rahiplerin işiydi. Onun söylediklerine itiraz edilemezdi. Sıradan insanlar Kutsal Kitap'ı okuyabildiklerinde, başka fikirlere sahip olabilirlerdi.

Çeviride bir sonraki adım 1525 yılında William Tyndale tarafından atılmıştır. Onun çevirisi, bugün hemen hemen anlayabildiğimiz Erken Modern İngilizceye yapılmıştır. Tyndale bunu da Kilise'nin izni olmadan yapmıştır. Onun çevirisi basılan ilk çeviriydi ve birkaç bin kopya yapıldı. Hiçbir koruyucusu yoktu ve kaderi korkunçtu. Avrupa'ya kaçtı, ancak Thomas More'un (dönemin İngiltere Şansölyesi) ajanları sonunda onu buldu. Hem Tyndale hem de matbaacısı kazığa bağlanıp yakılarak idam edildi.

İyi bilinen bir diğer çeviri de 1611 Kral James çevirisidir (genellikle Kutsal Kitap'ın Yetkili Kral James Versiyonu olarak bilinir).

Bazı metinler, Eski İsrail'in nasıl bir yer olduğunu göstermeye çalışan tarihçiler tarafından yazılmıştır. Diğer metinler ise Tanrı ve eserleri hakkında şiirlerdir. Diğerleri ise kanun yapmak için kullanılmıştır. Yahudilik ve Hıristiyanlığın takipçileri Kutsal Kitap'ı kutsal kabul ederler ancak Kutsal Kitap'ta neyin yer aldığı konusunda hemfikir değillerdir. Kutsal Kitap'ın bir parçası olarak kabul edilenler tarihle birlikte değişmiştir. Farklı mezhepler Kutsal Kitap'a belirli bölümleri dahil eder ya da diğer bölümleri dışarıda bırakır. Kutsal Kitap'ın tek bir versiyonu yoktur; hem kitapların içeriği hem de sırası değişebilir.

Diller eşleşmiyor. Bir çeviri yapıldığında, çevirmen kelimesi kelimesine çeviri yapmak veya metnin anlamını yakalamak arasında karar vermek zorundadır. Anlamı yakalamaya karar verdiğinde, hedef dildeki diğer kelimeleri seçecektir. Buna açımlama (paraphrasing) denir.

Bugün Kutsal Kitap'ın düzinelerce versiyonu vardır. Bazıları çeviri, bazıları ise yorumdur. Yorumlanmış versiyon, insanların bir çeviriyi alıp kendi sözcükleriyle ifade ettikleri versiyonlardır. Kutsal Kitap modern dillere çevrildiği için, aynı metinlerin farklı çevirilerinin olması da mümkündür. Kutsal Kitap tüm zamanların en çok satan kitabıdır. Bugüne kadar Kutsal Kitap'ın 2,5 milyar ila 6 milyardan fazla kopyası satılmıştır. Kutsal Kitap'ın tam bir versiyonu 471 dilde mevcuttur. Bazı bölümleri 2225 dile çevrilmiştir. İncillerin çoğu Londra'daki British Museum'da bulunmaktadır.

Eski Ahit

Hıristiyan Kutsal Kitabı 66 kitaptan oluşan bir koleksiyondur. İlk 39 kitap Eski Antlaşma'dır. Tanrı'nın kurtuluş öyküsünün ilk bölümüdür. "Kurtuluş" Tanrı'nın bizi günahlarımızdan kurtarmak için yaptığı uzun çalışmadır. "Günah", Tanrı'nın yarattığı dünyada insanlar Tanrı'nın yolu yerine kendi yollarında yaşamaya karar verdiklerinde olan şeydir. İşte o zaman Tanrı bizi günahlarımızdan kurtarmak için büyük işine başladı. Yolu hazırlamak için Tanrı, Nuh'un ailesi dışında tüm dünyayı büyük bir tufanla yok etmek zorunda kaldı. Sonra Tanrı Kendisi için yeni bir halk yarattı. Bunlar eski İbranilerdi. Tanrı İbranilere, kurtuluşunu tüm dünyaya getireceklerine dair söz verdi. Eski Antlaşma'nın ilk beş kitabı çoğunlukla Tanrı'nın eski İbranileri nasıl seçtiğini ve onlara yasalarını nasıl öğrettiğini anlatır. Bunları İbraniler'in tarihini anlatan on iki kitap izler. Sonraki beş kitap şiir ve bilgelik kitaplarıdır. Bu beş kitaptan biri olan "Mezmurlar", esas olarak Tanrı'ya nasıl tapınılmasını istediğini gösteren şarkılardan oluşan bir kitaptır. Eski Antlaşma'nın son on yedi kitabı İbrani peygamberler tarafından yazılmıştır. Bu kitaplar Tanrı'nın eski İbranileri hayal kırıklığına uğratmasını ve onları Kendisiyle dostluğa geri getirme vaadini anlatır. Peygamberler ayrıca Tanrı'nın dünya için planladığı büyük bir sürprizi de önceden bildirirler - Tanrı bizi günahlarımızdan kurtarmak için kendi Oğlu'nu, Mesih'i ("Meshedilmiş Olan"), Kurtarıcı'yı gönderecektir. Bu Mesih hakkında Yeni Antlaşma'da okuyabilirsiniz. Eski Ahit'te Tanah çoğunlukla İbranice yazılmıştır; birkaç bölüm ise Aramice yazılmıştır. Kutsal Kitap'ın bu bölümü hem Yahudiler hem de Hıristiyanlar tarafından kutsal kabul edilir.

Ayrıca Eski Ahit dönemine ait, onları Kutsal Kitap'ın bir parçası olarak kabul eden Kiliseler tarafından Tesniye (Deuterocanonical), kabul etmeyenler tarafından ise Apokrifa (Apocrypha) olarak adlandırılan birkaç kitap daha vardır.

Yeni Ahit

İkinci bölüm Yeni Antlaşma olarak adlandırılır. Bu kitabın ana bölümü İsa Mesih'in yaşam öyküsüdür. Yeni Ahit'te bu öykünün dört farklı versiyonu İnciller olarak adlandırılır. İncillerden sonra, İsa'nın ölümü ve dirilişinden sonra Kilise'nin başına gelenlerin öyküsü de yer alır. Bunun bir kısmı, başta Aziz Pavlus olmak üzere ilk Hıristiyan liderlerin mektupları aracılığıyla anlatılır. İncil'in son kitabı, İsa'nın öğrencilerinden biri olan Aziz Yuhanna'nın gördüğü bir görümü anlatır. Yuhanna bu görümde dünyanın sonunda neler olacağını görmüştür. Bu, kötülük için yargılamayı ve İsa'yı izleyen insanlar için mutluluğu içeriyordu. İncil'de en çok alıntılanan ayetlerden biri Yuhanna 3:16'dır: "Çünkü Tanrı dünyayı öyle sevdi ki, biricik Oğlu'nu verdi, öyle ki O'na iman eden hiç kimse mahvolmasın [ölmesin], sonsuz yaşama kavuşsun." ^NIV

Kutsal Kitap hakkındaki görüşler

İnsanların Kutsal Kitap hakkında farklı fikirleri vardır. Hıristiyanlar bunun Tanrı'nın insanlar için sözü olduğuna inanırlar. Yahudiler ise sadece Eski Antlaşma'nın Tanrı'dan geldiğine inanırlar. Protestanlar ve Katolikler Eski ve Yeni Ahit'in Tanrı Sözü olduğuna inanırlar. Katolikler ayrıca Apokrifa ya da Deuterokanonik olarak adlandırılan kitapların da Kutsal Kitap'ın bir parçası olduğuna inanırlar. Bazen farklı mezhepler Kutsal Kitap'ın tam olarak ne anlama geldiği konusunda anlaşmazlığa düşerler.

İslam'a göre İncil'in kendisine uyulmalıdır ancak zamanla bozulduğuna inanılmaktadır. Kur'an'ın onun halefi olduğuna inanılır.

Ateistler tanrıların var olduğuna inanmazlar, bu yüzden İncil sadece eski bir kitaptır.

Deistler Tanrı'ya inanırlar, ancak İncil'in insanlar tarafından yazıldığına inanırlar, bu yüzden onu önemli görmezler.

İncil'deki bazı insanlar